SULTAN GELİN
 
1978-1979

Altındağ Tiyatrosu için hazırladığımız bir oyun.

Başta Karadeniz olmak üzere tüm Anadoluyu dolaşıyoruz.

Rahmetli Muammer Tümen Organize ediyor.

Trabzon’un Hamsisini, Malatyanın kayısısını yemek için yollara çıkarıldık.

Eve dönmek yok...

Her yerde cosku ile karşılandığımız günler.

Trabzon da da öyle.

Akşam yemeğine, deniz kenarına davetliyiz.

En güzel elbiselerimizi giyerdik bu davetlerde.

Kardenizli ev sahiplerimizden biri, Şahap sayılgan ile masada iyice samimi olmuş.

“Bizim buralarda herkes silahla gezer demiş”

Şahap’ta; “Sende de var mı ?” diye safça sormuş.

Arkadaş gururuna yediremeyip. tabancayı masa altında Şahap ‘a göstermiş.

Bizimki görmüş ama inanmamıs, bir de eline alıp, tetiğe basmış. gerçek mi diye.

Tüm gurup nereden geldiği belli olmayan silah sesinden şaşkın ve korku içinde.

Ben masanın altıdayım. Boş kovanlar tek tek zıplıyor mozaik üstünde.

Patlamalar bitiyor ve sessizlik.

Masanın altından yavaşça kafayı uzatıyorum, kaç Tiyatro Şehidi verdiğimizi tespit etmek üzere.

Herkes şaşkın, en çok Şahap.

Ankara Esenboğa’dan Van a geçiyoruz.

Van da yemek yiyeceğiz.

Lokantacı soruyor ne yersiniz ?

Tavuk istiyoruz ve uzun bir bekleyiş.

Lokantanın önünde gezen tavuklardan siparişe göre kesiliyor ve pişiyor, gözlerimizin önünde. Şaşkınız.

Tüm hakları saklıdır. Levent Çelmen © 2009

Van’dan Hakkari’ye geçiyoruz. Dar yollar.

İstemi Betil ağabeyimizin yükseklik korkusu var.

Gidene kadar mahvoldu, mahvolduk.

“İş bitince ayni yoldan dönemem” diyor.

Çaresizlik kötü şey.

Helikopter gerekiyor ama Genel Kurmay’dan izin gerekli imiş.

Vakit yok izni bekleyecek ayni şekilde dönüyoruz ama İstemi ağabey uçurum tarafında değil yamaç tarafında oturuyor.


Hakkari de kaldığımız otelin tuvaletine girdiğinizde başınıza naylon tutmazsanız, üst kattaki tuvaletin kullanılması halinde durumunuz kötü.

Bu atmosferde, otel lobisinde siyah beyaz karlı ve görüntüsü akan televizyonda Genel Müdürümüz demeç veriyor.

“Bu yıl 67 vilayette temsiller veriyoruz, bu gün bir oyunumuz Hakkari’de”

Sene 1979.