OSMANCIK
 

1984-1985

Devlet Tiyatrolarına geri dönüşümde oynadığım ilk oyun.

Başarılı bir oyun.

Kulisi muhteşem.

Turneleri müthiş anılarla dolu.


Kulisteyiz. Oyunun Konya’ya turnesinin olacağı konuşuluyor.

Konya aşağı, Konya yukarı. Herkesin dilinde Konya.

Oyunun finali, Osmancığı oynayan Çetin Tekindor’un hasta yatağında huzuruna çıkıp Söğütün alındığını söyleyecek Orhan Bey rolündeki Yavuz Köken.


Antre yapıyor. huzura geliyor, Osman bey hasta gözlerle

ağzından çıkacakları bekliyor.

Replik Geliyor....

- Gözün Aydın Han Baba ,Konya Bizimdir

Sahnede sessizlik, kulislerde de..

Gel de topla Çetin Ağabey.

Yavuz  gülüp sahneyi terkedenleri, nasıl toprarlayacağını bilmeyen Çetin ağabeyin çabalarını görünce bir şeyler olduğunu anlıyor ama iş işten geçmiş...

Namı değer Katır Adnan(Adnan Başer) ağabeyimiz Akçakoca diye bir rol oynuyor. Koronun, ahalinin başı.

Ses allah vermiş boru gibi bas. Ahali kontrolü altında. Dur diyor, duruyorlar, otur diyor oturuyorlar, çök

diyor çöküyorlar.

Meşhur bir repliği var : “ Ahali dur.......(durulur ve sessizlik)....Göçümüz burada soluklanacak ! “

Bir gün kuliste Adnan ağabeye taktık. O sahneye kadar  “gö..ümüz burada soluklanacak “sözünü, her gören Adnan ağbeye söylüyor. Kuliste bir sessizlik oldu mu. la havle gibi, “gö..ümüz burada soluklanacak”

Adnan ağabey gülüyor bize  “Uğraşmayın şasırtamazsınız”

Antre geliyor, Adnan ağabey kuliste yerini almış, herkez bu lafı onun kulağını fısıldıyor, o da gülüyor.

Antre :

Ahali yürüyor, tepenin üstüne gelindiğinde Adnan ağabey ;

  1. -Ahali Dur...(Duruluyor. büyük bir sessizlik, herkez Adnan ağabeyin gözlerine bakıyor, Adnan ağabey heyecanlı, adeta kekeliyor ama repliğini patlatıyor)

  2. -Gö..ümüz burada soluklanacak.


Perde kapanmadı ama dakikalarca seyirci ve oyuncu güldü.

Gülüyormuşuz bir zamanlar...